qarpızı

qarpızı
sif.
1. Qarpız rəngində olan. Qarpızı çit. Qarpızı parça.
2. Qarpız şəkilli, qarpız kimi girdə; qarınlı. Qarpızı lampa şarı. Qarpızı samovar.

Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti. 2009.

Игры ⚽ Поможем сделать НИР

Look at other dictionaries:

  • çıtıx — I (Barana, Qazax) xırda doğranmış odun. – Çıtıxnan ojax qalerıx (Qazax) II (Gəncə) çırtma. – Qarpızı çıtığıynan vuruf seçir …   Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti

  • həllə-hüllə — (Ağdaş) kiçik, yararsız qarpız. – Ay arvad, qarpızı korrama, uşaxlara həllə hüllədən ver …   Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti

  • iç eləməg — (Bakı, Salyan) dilimləmək. – Qarpızı iç elə yiyəg (Salyan) …   Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti

  • pəndəm — (Borçalı, Gədəbəy, Şəmkir, Tovuz) bacarıqsız. – Pəndəm uşax bir qarpızı ordan biryə:tirəmmədi (Şəmkir); – O, yaman pəndəm uşaxdı (Tovuz)  Pəndəm olmax (Göyçay, İsmayıllı, Qazax, Ucar, Zəngəzur) – qəbz olmaq. – O qədər yedi ki, lap pəndəm oldu… …   Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti

  • poralamax — (Qazax, Gəncə, Xanlar) qorxutmaq. – İndidən poralor kin, qarpızı çox yemiyəx’ (Qazax); – Yazığı elə poraladılar ki, dindiyinə peşman oldu (Gəncə); – Kişiyi elə poraladılar ki, elə bil onların uşağıdı (Xanlar) …   Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti

  • tala — I (Zəngilan) böyürtkən. – Uşaxlar meşiyə tala yığma: getdilər II (Şərur) topa. – Qarpızı tərpətmə, tala dağılar …   Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti

  • hənzəl — ə. əbucəhl qarpızı; acıxiyar, itxiyari …   Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti

  • boğma — is. 1. «Boğmaq»dan f. is. 2. Yoluxma boğaz xəstəliyi (xalq arasında difteritin adı). Boğma çıxarmaq (boğma xəstəliyinə tutulmaq). 3. məc. dan. Yemək, xörək, çörək mənasında (nifrət, hiddət və acıqla deyilir). <Fatma xanım:> Get, boğma bişir …   Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti

  • çəkisiz — 1. sif. Çəkisi, ağırlığı olmayan. Çəkisiz qız. 2. zərf Tərəzidə çəkmədən, çəkisini müəyyən etmədən. Qarpızı çəkisiz satmaq …   Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti

  • dilimləmək — f. Dilim şəklində doğramaq, dilim dilim kəsmək. Qarpızı, qovunu dilimləmək. – Hamı evin qabağında qoyulan və üstünə xalça salınan taxta əyləşdi, yemişi kəsib dilimlədilər. M. C …   Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti

Share the article and excerpts

Direct link
Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”